Do XV wieku ziemie Bornego Sulinowa zajmowane były przez Słowian. Po tym okresie pojawili się pierwsi osadnicy niemieccy. Z powodu oddalenia obszaru od większych ośrodków przemysłowych, nie rozwijano tu przemysłu na dużą skalę. W roku 1933 III Rzesza postanowiła wykupić pobliskie tereny i wykorzystać je do celów militarnych. W ciągu kilku lat zbudowano tu bazę wojskową i Wał Pomorski (niem. Pommernstellung).
W 1939 roku, w miejscowości Kłomino (dawniej Westwalenhof) utworzono przejściowy obóz jeniecki o nazwie Dulag, a następnie Stelag (dla szeregowców). Rok później został on przekształcony w obóz oficerski- Oflag II D Groß Born, w którym początkowo przebywali jeńcy francuscy, a następnie polscy. Więziona była spora ilość żołnierzy powstania warszawskiego oraz polski pisarz i dramaturg Leon Kruczkowski. W roku 1945 Niemcy opuścili Groß Born, a tereny zajęła Armia Czerwona. Po II wojnie światowej Borne Sulinowo i obszar 18000 hektarów zostały formalnie włączone do Polski pod nazwą "tereny leśne". Utrzymując militarny charakter Bornego Sulinowa, stworzono jedną z najlepiej strzeżonych baz Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej. Miasto "nie istniało" na mapach i atlasach samochodowych. Drogi w pewnym momencie urywały się, a uzbrojeni żołnierze Armii Czerwonej zawracali zdezorientowanych kierowców.
Ostatnie wojska radzieckie opuściły miasto 12 października 1993 roku, a pół roku później zamieszkali tu pierwsi polscy cywile. Oficjalnie status miasta Borne Sulinowo został nadany 30 września 1993 roku.