ŚCIEŻKA EDUKACYJNO-PRZYRODNICZA

Ścieżka edukacyjno-przyrodnicza w Bornem Sulinowie przebiega wśród uroczej zieleni parkowej, nad jeziorem Pile, eksponując jej piękno. Wzdłuż niej znajdują się przystanki edukacyjne, które pozwalają bliżej poznać piękno natury oraz wzbogacić wiedzę. Ścieżka powstała przy pomocy środków finansowych z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Szczecinie.

Wodne życie Bornego Sulinowa

Borne Sulinowo położone jest nad jeziorem Pile, należącym do Pojezierza Drawskiego. Pile jest jeziorem rynnowym o powierzchni ponad 1000 ha, maksymalnej głębokości ok. 44 m, z dobrze rozwiniętą linią brzegową o długości ponad 30 km.

Szczególnym bogactwem faunistycznym i krajobrazowym odznacza się cały pas pojezierzy. Wpływ na to mają jeziora, najbliższe otoczenie oraz torfowiska. Powstałe w okresie wycofywania się lodowca jeziora, stały się dla wielu organizmów środowiskiem życia. O przebiegu stref życia decydują między innymi: przejrzystość wody i ukształtowanie dna jeziora.

Strefy jezior:

Przybrzeżna (Litoral)- znajdują się w niej mocno zakorzenione rośliny o liściach nadwodnych i podwodnych. Strefa ta jest terenem lęgowym dla ptactwa wodnego, miejscem tarła dla ryb, terenem rozwoju wielu gatunków owadów oraz miejscem żerowania różnych gatunków zwierząt.
Wód otwartych (Pelagial)- występują tu różne glony, które tworzą biomasę. Stanowią one pokarm dla nieco większych zwierząt planktonowych, a to z kolei stanowi pokarm dla młodych ryb i owadów wodnych.
Głębinowa (Profundal)- strefa ta uzależniona jest od materii organicznej, opadającej z góry, a to oznacza, że jest ona "cudzożywna" (heterotroficzna).

Niektóre gatunki ptaków, które można spotkać nad wodą:

Perkoz dwuczuby- posiada 2 długie czuby na głowie i brązowe bokobrody.
Krzyżówka- lubi stojące i wolno płynące wody. Jest najpospolitszą kaczką, często spotykaną w parkowych sadzawkach.
Bielik- ptak objęty ochroną. Występuje niemal tylko na zachodzie i północy kraju. Jest największym ptakiem drapieżnym w Polsce.
Łyska- zamieszkuje wody stojące lub wolno płynące z zarośniętymi brzegami.
Czapla siwa- duży ptak zamieszkujący tereny podmokłe. Przysmakiem Czapli są ryby.
Zimorodek- ptak o pięknej, jaskrawej barwie. Potrafi łowić ryby, rzucając się do wody oraz kopać nory.
Łabędzie- rozróżniamy 2 rodzaje łabędzi: niemy i krzykliwy. Ptaki zamieszkują zbiorniki porośnięte trzciną, śródleśne oczka, moczary i stawy.
Kormoran- potrafi świetnie pływać i nurkować. Uwielbia ryby.

Oprócz ptaków w jeziorach i nad brzegami żyją również: ropuchy, ryby (okonie), ważki i inne owady, rośliny (np. kosaciec żółty).

Roślinność leśna Bornego Sulinowa

W Bornem Sulinowie, zarówno w bezpośrednim sąsiedztwie jeziora Pile, jak i w jego okolicach, spotkać można wiele gatunków drzew.

Niektóre drzewa występujące w Bornem Sulinowie:

Dąb szypułkowy (quercus robur)- potężne drzewo dorastające do wysokości 35-40 m. Najczęściej występuje w lasach mieszanych lub też rośnie samodzielnie, tworząc tzw. dąbrowy. Rośnie na glebach żyznych i wilgotnych. Dąb jest symbolem siły i długowieczności. Żyje ponad 1000 lat. Kwiaty zebrane są w długie zwisające kotki, a owoce zwane żołędziami są cennym pokarmem dla wielu zwierząt. Drewno dębu jest ciężkie, twarde i trwałe. Wykorzystuje się je w budownictwie i stolarstwie. Dąb szypułkowy, po kilkunastoletnim leżeniu w wodzie, na skutek reakcji garbników, które zawarte są w drewnie, czernieje i zachowuje swoje właściwości mechaniczne. Jest to tzw. czarny dąb (heban).
Lipa drobnolistna (tilia cordata)- w starożytnej Grecji, to symbol czystości, niewinności i nadziei. Czczono je i uznawano za święte, gdyż miało ono chronić przed piorunami i złymi duchami. W medycynie ludowej stosowano kwiaty, liście i korę. Drzewo osiąga wysokość do 30 m, tworząc stożkową, zaokrągloną koronę. Kora lipy jest popękana o szarej barwie, a liście wielkości kilku cm. Drzewo zaczyna kwitnąć w czerwcu, a owoce są okrągłe i gładkie.
Olsza czarna (alnus glutinosa)- gatunek drzewa z rodziny brzozowatych, rozpowszechniony w całej Europie. Nazwa pochodzi od koloru korowiny, która kiedyś służyła do farbowania materiałów na czarno. Najczęściej rośnie nad strumieniami, rzekami, na torfowiskach, w wąwozach i bagiennych lasach liściastych. Olsza posiada wydłużoną koronę o ciemnozielonych piłkowatych liściach. Jest gatunkiem jednopiennym, kwitnie dużo wcześniej przed rozwojem liści. Kwiaty mają kolor purpurowo-czerwony, a owoce są w postaci małych szyszek. Olsza czarna wzbogaca glebę w azot.
Sosna pospolita (pinus silvestris)- to podstawowy i najliczniejszy gatunek drzewa w polskich lasach (ponad 60%), spotykany niemal w każdych warunkach środowiska. Korona jest w kształcie parasola, a pień drzewa pokryty jest czerwono-brązową, spękaną korą. Jest gatunkiem jednopiennym. Kwiaty sosny są koloru jasnożółtego, natomiast owoce mają postać szyszek. 60-letnia sosna produkuje od 1350 do 1800 litrów tlenu (dobowe potrzeby 3 osób). Drewno sosnowe stosowane jest w budownictwie i meblarstwie. Żywica służyła do wyrobu kalafonii i prochu strzelniczego, a korzenie do wyrobu terpentyny. W Polsce występują trzy odmiany sosen:
- pospolita,
- górska (kosodrzewina),
- limba.
Jarząb pospolity (sorbus aucuparia)- zwany również jarzębiną, krzew lub drzewo sięgające do wysokości 15 m. Rośnie na łąkach, pastwiskach, zaroślach oraz wśród zieleni miejskiej. Kwitnie na przełomie maja i kwietnia. Kwiaty są koloru biało-kremowego o niezbyt przyjemnym zapachu, ale wydzielają dużo nektaru, który przyciąga wiele owadów. Owoce drzewa o kolorze czerwonym są przysmakiem ptaków. Zawierają sporo witaminy c, stosowane są w przemyśle spożywczym.
Bez czarny (sambucus nigra)- krzew rosnący w miejscach wilgotnych, w lasach, zaroślach, nieużytkach, wysypiskach i nadrzeczach. Wysokość krzewu dochodzi do 10 m. Liście na brzegach są ząbkowate, a kwiaty białe, drobne, zebrane w liczne i gęste kwiatostany o silnym zapachu. Dziki bez jest rośliną leczniczą, zawiera dużo witaminy c. Stosowany jest w przemyśle spożywczym. Bez uprawiany jest również jako krzew ozdobny.
Brzoza brodawkowata (betula pendula)- pospolite drzewo o charakterystycznej białej korze, ozdobnej koronie i delikatnych liściach, które zaczynają rosnąć wczesną wiosną. Wraz z nimi pojawiają się zwisające kwiatostany. Jesienią liście przybierają różne kolory złota. Żywotność brzóz wynosi około 100-120 lat, osiągają do 30 m wysokości, a pierwszy raz zakwitają w wieku 15 lat. Bardzo popularną brzozą w naszym kraju jest brzoza brodawkowata, często nazywana płaczącą. Brzoza znalazła zastosowanie w medycynie, w przemyśle papierniczym, meblarskim i celulozowym.